المدیح النبوی

تقسیم بندی مطالب در این رساله بدین صورت است : فصل اول شامل تعریف مدح و پیدایش آن، مدح در شعر عربی، حقیقت گویی و تکسب در مدح، آنگاه به انواع مدح از جمله مدح امیران و وزیران علما و ادبا و ... و نیز پیدایش مدح نبوی اشاره می گردد. در فصل دوم به مدح نبوی در صدر اسلام پرداخته و شاعرانی را که آگاهانه و از روی تعهد شعر سروده اند از شعرایی که مدح عاطفی - آنی داشته و یا به خاطر مصلحتی شعر سروده آند، جداکرده ام. مطلب شایسته ذکر این است که در سایر کتب که شعرای مداح پیامبر (ص) جمع آوری شده اند نامی از ابوطالب برده نشده حال آن که او از شعرای توانای مدایح نبوی است . فصل سوم شامل بررسی وضعیت مدح نبوی در عصر اموی و عباسی است که دوره رکورد این نوع مدح بوده و تنها به صورت ابیات پراکنده ای در لا به لای اشعاری که در مدح اهل بیت (ع) سروده شده دیده می شود و همچنین به قطعه ای از ابوالعلا معری اشاره شده است . فصل چهارم چکیده ای از مدح نبوی در عصر ممالیک است و همچون گذشته چند تن از شعرای مشهور انتخاب و به شرح حال و بررسی شعر ایشان می پردازد. در این میان بوصیری که سرآمد شعرای این عصر بوده سهم بسزایی دارد چرا که قصیده او منشا خیر و برکت زیادی شده و باعث پیدایش فن بدیعیات گردید. ما در ادامه به بحث پیرامون بدیعیات و چگونگی پیدایش آن پرداخعته و بعد از آن در مورد قصاید سایر شعرای این دوره سخن م گویی. فصل پنجم، در مورد مدح نبوی در عصر نهضت است که به خاطر گستردگی بحث تنها دو نمونه از شعرای معروف یعنی شوقی و بارودی ذکر شده و در پایان به نمونه های دیگر نیز اشاره می گردد.